U periodu nakon Prvog svetskog rata, Srbija se suočila s teškim odlukama koje su odredile njen budući put. Na mirovnoj konferenciji u Versaju, Srbija je imala ograničene mogućnosti, s obzirom na to da su velike sile odlučivale o sudbini Evrope. Postojala su dva glavna koncepta: Srbija kao država koja će obuhvatiti teritorije sa većinskim srpskim stanovništvom ili stvaranje zajedničke države, Jugoslavije. Mnogi srpski intelektualci, poput Jovana Cvijića, zagovarali su ideju o Jugoslaviji.
Međutim, tokom rata došlo je do značajnih geostrateških promena. Rusija je bila obeležena građanskim ratom, dok su ostale velike sile, poput Nemačke i Austrougarske, bile poražene ili su se raspale. U takvom haosu, samo su Engleska, Amerika i Francuska ostale kao pobednice, a njihove odluke su oblikovale budućnost Balkana. Srbija, iako je odigrala ključnu ulogu u ratu, nije bila priznata kao zvanična pobednica, što je dodatno otežalo njen položaj.
Srpska vojska, koja je imala značajnu ulogu u proboju Solunskog fronta, nije imala uticaj na odluke donete u Versaju. Velike sile su odlučivale o granicama i obliku nove države, Jugoslavije, bez da su uzimale u obzir stavove samih Srba. Ovaj proces je bio vođen potrebom da se stvori tampon-zona koja bi sprečila ponovni uspon germanskog uticaja na Balkanu. Jugoslavija je, međutim, ubrzo pokazala svoje slabosti. Razlike i antagonizmi među narodima unutar nove države bili su preveliki, a bivši premijer Zoran Đinđić je to nazvao „mrtvorođenčetom“.
Kralj Aleksandar nije bio svestan razmera problema koji su se razvijali unutar Jugoslavije. Mnogi narodi, poput Hrvata i Slovenaca, nisu je smatrali svojom državom, već samo privremenim rešenjem. Ove tenzije su dovele do tragičnih posledica, uključujući Jasenovac, a jugoslovenska ideja je postala sve manje održiva.
Nažalost, deo srpske elite bio je privučen jugoslovenstvu, što je dovelo do gubitka srpskog identiteta i državnosti. Srbija je izgubila mnogo ne samo teritorijalno, već i identitetski. Mnogi su verovali u ideju Jugoslavije, ali se ispostavilo da je to bila greška koja je dovela do daljih podela i sukoba. Danas, Srbija se još uvek bori s ovim pitanjima identiteta.
Beograd i dalje deli svoja osećanja o srpskom i jugoslavenskom identitetu, što stvara osećaj šizofrenije u društvu. Nakon devedesetih godina, Srbija se još uvek nalazi u potrazi za svojim mestom, a pitanje nacionalnog identiteta ostaje ključno. U tom kontekstu, važno je preispitati nasleđe Jugoslavije i njene posledice na srpsko društvo.
