Kralj Aleksandar I Karađorđević ubijen je 9. oktobra 1934. godine tokom posete Marseju, Francuska. Atentat je izveo Vlado Černozemski, član Unutrašnje makedonske revolucionarne organizacije (VMRO), koji je ispalio četiri metka u kralja. U tom napadu povređen je i francuski ministar inostranih poslova, Luis Bartou, koji je kasnije preminuo zbog nedostajuće medicinske pomoći. Prema zvaničnoj verziji, u atentatu su učestvovali i članovi ustaškog pokreta.
Međutim, nedavno se na društvenim mrežama pojavio snimak koji sugeriše da iza atentata možda stoji Komunistička partija. Ova nova teorija postavlja pitanje ko je zapravo bio glavni organizator atentata. Prema nekim tumačenjima, uz neposredne izvršioce, VMRO, u Marseju su se nalazili i saradnici ustaša, kao i značajan broj komunista koji su pevali francusku himnu Marseljezu u trenutku atentata.
Ova teorija sugeriše da su između dva svetska rata u Jugoslaviji postojale tri zabranjene organizacije: Komunistička partija, ustaši i VMRO, koje su sve bile povezane sa terorizmom. Kralj Aleksandar je 1920. godine doneo Obznanu, dekret kojim je zabranjena Komunistička partija Jugoslavije. Ovaj potez je, prema mnogim kasnijim procenama, stvorio „vlastitog grobara“ za Kraljevinu SHS, jer je Komunistička partija preživela progon, hapšenja i ubistva nekih od svojih članova, i na kraju izašla još jača.
Iako se ne može sa sigurnošću tvrditi da su komunisti direktno učestvovali u ubistvu kralja, poznato je da su neki članovi Komunističke partije bili uključeni u zavere protiv monarhije i vlade. U tom kontekstu, nova saznanja o atentatu na kralja Aleksandra I dodatno komplikuju već složenu političku situaciju u Jugoslaviji tog vremena.
Teorija o umiješanosti Komunističke partije u atentat na kralja može imati dalekosežne posledice za razumevanje političkih odnosa u bivšoj Jugoslaviji. Ove informacije podstiču rasprave o ulozi različitih političkih frakcija i njihovim međusobnim odnosima, što može promeniti način na koji se istorija tog perioda tumači.
U svakom slučaju, atentat na kralja Aleksandra I ostaje jedna od najvažnijih i najtragičnijih tačaka u istoriji Jugoslavije, a nova otkrića o mogućoj umiješanosti Komunističke partije otvaraju vrata za dodatna istraživanja i preispitivanja istorijskih narativa. Dok se nastavljaju rasprave o ovom događaju, jasno je da je političko nasleđe kralja Aleksandra i dalje predmet interesa i kontroverzi.
