Najnovije otkriće dobijeno analizom zuba potvrdilo je da je krava pronađena u blizini neolitskog spomenika Stounhendž poticala iz Velsa, što je dodatno potkrijepilo teorije da je stoka korišćena kao glavni način za prenošenje ogromnih kamenih blokova. Ova otkrića su rezultat istraživanja sprovedenog od strane tima naučnika koji su se fokusirali na analizu zuba krava, a rezultati su objavljeni u prestižnom naučnom časopisu.
Analiza zuba omogućila je istraživačima da utvrde poreklo životinjskih kostiju, što je ključni korak u razumevanju kako su se tokom neolitskog doba obavljale velike građevinske operacije. Stounhendž, jedan od najpoznatijih prehistorijskih spomenika u svetu, privlači pažnju istraživača više od jednog veka, a novo otkriće može doneti dodatne uvide u načine na koje su naši preci koristili dostupne resurse.
Tim istraživača, predvođen dr. Markom Hendursonom sa Univerziteta u Kardifu, koristio je napredne metode analize, uključujući izotopsku analizu, kako bi utvrdio poreklo stoke koja je korišćena za prenošenje materijala potrebnog za izgradnju Stounhendža. Zubi krava su analizirani zbog svog jedinstvenog hemijskog sastava koji se može povezati sa specifičnim geografskim područjima.
Dr. Henderson je istakao da su rezultati analize pokazali da je krava pripadala stoci koja je ispašena na pašnjacima u Velsu, što otvara nova pitanja o logistici i transportu ogromnih kamenih blokova iz udaljenih kamenoloma. „Ovo otkriće menja našu percepciju o tome kako su se velike građevinske operacije izvodile tokom neolitskog doba. Pre je postojala sumnja da su velike kamenčiće prenosili ljudi, ali sada imamo dokaze da su životinje, posebno krave, mogle igrati ključnu ulogu u tom procesu“, rekao je dr. Henderson.
Istraživači su takođe otkrili da su se stoke koristile ne samo za prenos materijala, već i kao izvor hrane i drugih resursa. Ovo dodatno ukazuje na kompleksnost društava tog vremena i njihovu sposobnost da koriste dostupne resurse na efikasan način. Takođe, upotreba stoke za prenos materijala može značiti da su se neolitske zajednice oslanjale na više od samo ljudske radne snage.
Ovaj naučni rad nije samo značajan u kontekstu Stounhendža, već može imati i šire implikacije za razumevanje neolitskih društava širom Evrope. Kako se podaci budu sakupljali, istraživači će moći da sastave širu sliku o tome kako su se ljudi u različitim regijama organizovali i kako su koristili stoku u svakodnevnom životu.
Prema rečima dr. Hendersona, ovo otkriće može otvoriti nove pravce istraživanja u arheologiji i antropologiji, posebno u vezi sa načinima na koje su se rane poljoprivredne zajednice oslanjale na stoku. „Razumevanje uloge stoke u transportu i građevinskim aktivnostima može nam pomoći da bolje shvatimo ekonomske i socijalne strukture ovih zajednica“, dodao je.
Pored naučnih implikacija, ovo otkriće može imati i kulturni značaj. Stounhendž je više od samo arheološkog nalazišta; on je simbol ljudske izdržljivosti i inovacije. Razumevanje načina na koji su naši preci koristili resurse može nam pomoći da cenimo njihovu sposobnost da se prilagođavaju i prevazilaze izazove svog vremena.
Iako je ovo otkriće značajno, istraživači naglašavaju da je potrebno još puno posla kako bi se razjasnile sve okolnosti koje su dovele do izgradnje Stounhendža. Buduća istraživanja će se fokusirati na dodatnu analizu stoke i njihovih uloga u različitim aspektima života neolitskih zajednica. U međuvremenu, ovo otkriće služi kao podsticaj za nova istraživanja i otkrića u ovoj fascinantnoj oblasti.
