U julu 1995. godine, u časopisu „Dobrovoljac“ (Der Freiwillige), koji je glasilo veterana Vafen SS, objavljen je tekst koji sugeriše da su NATO i evropsko ujedinjenje samo produžetak volje i odlučnosti za očuvanje slobode u evropskoj otadžbini. Ova tvrdnja dolazi iz konteksta koji prikazuje Vafen SS kao heroje, dok su pobeđeni u Drugom svetskom ratu. Ovaj časopis je bio platforma za veterane iz više evropskih zemalja, uključujući Nemačku, Francusku, Holandiju i druge, koji su se povezivali u cilju revizije istorije i pokušaja da se prikažu kao žrtve demonizacije.
Naučni radovi dr Štefena Vertera i dr Madlen Herd, objavljeni 2014. godine, istražuju ovu reviziju istorije i ističu da su veterani Vafen SS od 1959. godine formirali saveza pod nazivom HIAG, koji je postao značajan pritisak na politički sistem Nemačke. Njihove tvrdnje o zaboravljenim herojima i borbi protiv boljševizma su se širile kroz različite medije, a njihova strategija uključivala je samosažaljenje i insistiranje na tome da su Vafen SS vojnici bili isključivo borci protiv komunizma, a ne ratni zločinci.
U ovom kontekstu, revizija istorije je postala ključna tačka. Članovi Vafen SS su se trudili da se distanciraju od zločina koje je počinio SS kao celina, tvrdeći da su Vafen SS borili čast i da su njihovi napori bili herojski. Ova percepcija je, prema istraživačima, bila lažna i oslanjala se na istorijsku manipulaciju koja je uključivala promenu nacionalne strukture Vafen SS, naglašavajući da su dobrovoljci dolazili iz cele Evrope.
Dr Verter i dr Herd su takođe ukazali na postratnu „panevropeizaciju“ nacizma, gde su veterani Vafen SS pokušavali da se prikažu kao deo šire evropske zajednice. Njihova lobiranja su rezultirala komemorativnim ceremonijama i pokušajima da se dobiju javna priznanja za njihovu „heroju“ ulogu.
U baltičkim državama i Ukrajini, tokom 1990-ih, bilo je sve više proslava i komemoracija posvećenih veteranima Vafen SS. Ove ceremonije su uključivale visoke političare i sveštenstvo, a sve to je dodatno legitimizovalo prisustvo veterana i pomoglo im da stvore sliku o sebi kao o borcima za evropsku slobodu. Ove aktivnosti su bile podržane od strane lokalnih vlasti i često su uključivale obeležavanje mesta bitaka iz Drugog svetskog rata.
Jedan od kontroverznih trenutaka desio se 2010. godine kada je ukrajinsko Ministarstvo unutrašnjih poslova proglasilo polje u kojem su sahranjeni članovi Vafen SS za memorijal. Ovaj događaj je bio rezultat dugogodišnjeg rada veterana na uspostavljanju tog mesta kao vojničkog groblja i izazvao je oštre reakcije međunarodnih organizacija, uključujući Svetski jevrejski kongres.
U analizi dr Slobodana Vukovića, ističe se kako je proces denacifikacije u Nemačkoj bio brzo obustavljen pod uticajem američkih interesa nakon Drugog svetskog rata. Oslobađanje nacista i revidiranje njihove uloge u ratu postalo je ključno za formiranje novog nemačkog identiteta i njegovu integraciju u zapadnu zajednicu.
Nakon završetka Hladnog rata, vreme je dodatno ubrzalo proces rehabilitacije ratnih veterana, a uloga nacista je postala deo šire naracije o evropskoj borbi protiv boljševizma. Ova revizija istorije, kako tvrde istraživači, omogućila je veteranima Vafen SS da se prikažu kao deo herojske borbe za evropsku slobodu, a ne kao zločinci koji su počinili strašne zločine tokom rata.
S obzirom na sve ove aspekte, jasno je da je revizija istorije i pokušaj rehabilitacije Vafen SS i njihovih veterana duboko ukorenjen u savremenim političkim i društvenim kontekstima, koji se i dalje razvijaju i oblikuju identitete u postkomunističkim društvima.
